zaterdag 10 december 2016

DOWN THE FOREST

Ergens trekt een prachtige oranje kleur mijn oog naar de voet van een boom. Een klein clubje paddenstoelen. Het is herfst en dat weten we! Het weer veranderd, de bladeren verkleuren en overal schieten de paddenstoelen uit de grond, of uit bomen zal ik maar zeggen. Ondertussen is het weer bijna winter, de foto is enkele weken jong.

donderdag 8 december 2016

REIS VAN HET BLAD

Enkele weken geleden waren de herfstkleuren op z'n mooist, zowel in Nederland als in de Belgische Ardennen. Daarom een dagje afgereisd naar een plekje die we in de zomer van 2014 ontdekt hebben. Een prachtig riviertje waarin al dat gekleurd blad een weg stroomafwaarts maakt... Genieten!

donderdag 24 november 2016

WICKLOW

Na een lange tijd eindelijk het beloofde blogje over Dublin. Een lang weekend met de familie naar de Ierse hoofdstad. Na veel cultuur, lekker eten, Guinness en een middagje naar de oostkust reisden we een dagje af naar nationaal park de Wicklow Mountains. Hier wandelden we een route van 12km in grijs weer, terwijl we de andere dagen alleen maar zonnig weer hadden! Wandelen door de Ierse heuvels, afvragend wat er achter de volgende ligt en hoe het er zonder mist en regen uitziet. Weliswaar hadden we het geluk misschien wel 50 sikaherten te zien, dichtbij, ver weg, herten en hindes. En dan ook wel een passende foto bij het weer.

donderdag 6 oktober 2016

LAZY IN THE SOUTH

Na de Tatra enhet Slowaaks Paradijs zijn we afgereisd naar het zuiden van Slowakije. Niet zo bekend, geen bergen, wel heuvels, maar misschien wel het mooiste gedeelte van de vakantie. We verbleven de laatste tien dagen op camping Lazy in Cerovo. Een boerencamping gerund door een Nederlands gezin. En wat een soortenrijke omgeving! Meer dan 90 soorten dagvlinders, nog niet over de nachtvlinders gesproken. Libellen, vogels enz. En ook niet te vergeten erg veel zoogdieren, vooral damherten. Gewoon langs de weg, in de weilanden, op de camping, in graanvelden. Overal waren herten, zeker van zonsondergang tot zonsopkomst. Maar wel erg mooi dus! De oprit van de camping was erg lang en liep door twee grote graanvelden naar beneden. Bovenaan hadden we een mooi uitzicht op de hoogste berg van het zuiden (in de verte op de foto) en de zonsondergang.

Andere campinggasten waren helemaal nachtvlinder-gek, Jan en Jannie. Ze bezoeken de camping jaarlijks en delen hun passie van vlinders met alle geïnteresseerden. Zo hebben we ook avonden genachtvlinderd op licht.

Genieten geblazen dus!

Voor nu even het laatste blogje over Slowakije, ondertussen heb ik ook nog een lang weekend Dublin bezocht waar ik mijn volgende blog aan zal besteden.

woensdag 10 augustus 2016

SLOVENSKÝ RAJ

Zoals ik al aangaf; een nieuw blogje over het Slowaaks Paradijs. Een nationaal park ten zuid-oosten van de Hoge Tatra. Hoge heuvels waren het, met prachtige rotspartijen, riviertjes, grotten, bossen en een enorme biodiversiteit aan flora, vlinders en nog veel meer.

Aangekomen op camping Podlesok, die bij het park hoort, zette we voor de eerste keer deze vakantie onze tent op (in Praag hadden we een kleine cabin en in de Tatra dus een pension). Omdat we deze tent al drie jaar gebruiken ging het heel soepel. En dat werd ook even gecheckt door de lokale grasmaai-meneer (hovenier is een groot woord) die met een benzinemaaier heel de camping aan het maaien was (en daar groeit veel gras!). Toen de tent na 20 minuutjes stond zei hij op zijn beste Engels dat het een mooie tent was en dat we er dus wel goed móesten slapen! Kan niet anders! De rest van de dag hebben we lekker gerelaxed omdat het bijna 30 graden was. En dat met uitzicht op de Hoge Tatra!

De volgende dag ging vroeg de wekker en maakte we onze eerste wandeling. De wandelingen daar zijn erg gewild bij locals, hikers en vakantiegangers, eigenlijk iedereen dus. Dit is omdat ze erg spectaculair zijn. De route die wij liepen ging door een rivier. Voor ons gelukkig stond er weinig water. Overal trappetjes, bruggetjes, of dat zonder -tjes. Veel trappen waren misschien wel 15 meter hoog, smal en niet bepaald professioneel. Maar dat maakt het wel extra leuk en spannend!

's Middags terug van de wandeling nog even boodschappen gedaan en lekker gekookt. Nog even een avondrondje wandelen rondom de camping. In een plas water ontstaan door regen vond ik enkele geelbuikvuurpadden (Bombina variegata). Voor mij de eerste keer dat ik ze zie! In de ene plas vind ik er drie, en na heel wat foto's gemaakt te hebben vond ik er (ondertussen in het donker) nog eens een aantal in een paar plasjes. Vandaar dus ook een foto van een van deze prachtige diertjes. Ook tijdens de andere wandelingen in het nationaal park vonden we nog meer geelbuikvuurpadden.

Behalve dat ik verbaasd was over de vele geelbuikvuurpadden stond ik ook versteld van de hoge dichtheid grauwe klauwieren! In elk stukje natuur wat ook maar een beetje geschikt leek kon ik wel een koppel ontdekken. Zo kon ik rondom de camping al 7 koppels vinden!

Wat een prachtige omgeving hier, wat veel soorten, aardige mensen en wat hebben we hier genoten.

Deze keer ga ik niet zeggen wat er in de volgende blog komt, gewoon omdat ik het zelf niet weet :-)

donderdag 14 juli 2016

SLOVAKIA

Vakantietijd! Iedereen gaat nu lekker op vakantie, even ertussen uit. En wij? Wij zijn al lekker drie weken weg geweest, sterker nog, we zijn al weer bijna drie weken aan het werk! Onze vakantie hebben we goed besteed in het mooie oosten van Europa; Slowakije. Een land waarvan je niet snel hoort dat iemand daar op vakantie is geweest. Best onterecht eigenlijk, want wat is het daar mooi!
Waar we op de heenreis begonnen met een paar dagen in Praag, waren we al snel in de Hoge Tatra (Vysoké Tatry) beland om vervolgens naar het Slowaaks Paradijs te gaan (Slovenský Raj) en te eindigen in het mooie zuiden in de omgeving van Cerovo.

Maargoed, de Tatra. Wanneer we vanuit Praag vertrokken werd het verder richting het oosten steeds heuvelachtiger toen we bijna bij eindbestemming het hele gebergte konden zien liggen. Het begon toch wel te jeuken om daar te gaan wandelen en fotograferen! Omdat het al avond was zijn we lekker gaan eten (ze zijn daar helemaal weg van Italiaans eten gezien de vele Italiaanse restaurantjes), pizza dus. En op tijd naar bed om uitgerust aan de volgende dag te beginnen. Al vroeg staan we bij de skilift om naar de top te gaan. Maar dat bleek niet te mogen, het was 14 juni en de top opende de 15e pas. De pensioneigenaresse had daarom voor ons heel mooi (lees: professorisch) een kaartje getekend hoe we dan wel konden wandelen. Een skiliftstation lager mochten we wel beginnen. Dan dat maar! Boven aangekomen hebben we meteen een prachtig uitzicht, voor ons een ondoordringbare muur van rotsen, gehuld in wolken. En achter ons een diep dal met het dorpje waar we zojuist in de lift zijn gestapt. Met dat uitzicht begon onze wandeling naar beneden, tussen alle schoolklassen, wandelaars en backpackers liepen we over een smal paadje de route. Na een dik uur waren we de drukte wel zat en hoopten we dat het niet de hele route zo zou zijn. We werden even opgevrolijkt toen mijn oog viel op poep, gekeken, geroken en bevestigd dat het berenpoep is! Nu de beer nog, zou ik wel willen... Enkele uren verder kwamen we bij het prachtige watervalletje van de foto hierboven. Waarna het begon te regenen, gelukkig waren we net bij Hrebienok waar we in een informatiecentrum konden schuilen. Het laatste stuk vanaf Hrebienok was erg rustig, zelfs zo rustig dat we bijna begonnen te twijfelen of we wel goed waren gelopen, maar zowel de kaart van het pension-vrouwtje als de 'echte' kaart wezen dat we wel goed liepen. Dan maar door... Uiteindelijk kwamen we na een hele dag wandelen uitgeput maar voldaan terug bij het pension. De zoon van de eigenaresse sprak ons geïnteresseerd aan hoe we het gehad hadden en welke route we gelopen hadden. Nu bleek het laatste stuk, het rustige, berenterritorium te zijn en dat verklaarde meteen waarom we niemand tegen kwamen. Zeker de lokale mensen blijven weg van dat stuk. Maar geloof me, het was mooi! En ik had graag een beer tegengekomen, op een vriendelijke manier uiteraard. Overigens denk ik wel dat de schrik voor beren niet helemaal terecht is. Van de naar horen 500 mensen die per jaar (of totaal?) overlijden in het gebergte zijn er 0 door beren om het leven gekomen. Hier moeten we uiteraard niet verder niet over nadenken en lekker genieten! Volgend blogje zal gaan over het Slowaaks Paradijs!

zondag 5 juni 2016

TEENAGERS

Afgelopen vrijdag ging ik naar een lokaal natuurgebied, gewoon voor de lol. Na stukje gelopen te hebben, zag ik een vos relaxen op het pad voor me. Na 10 minuten genoten te hebben van de vos, ging hij/zij weer de bosjes in. Aan de andere kant van het gebied stuitte ik een half uur na zonsondergang op nog eens drie vossen! Twee jongen en een van hun ouders. En dat allemaal gewoon op het wandelpad. Nooit eerder zag ik jonge vosjes, en nu voor de tweede keer in vier weken tijd. De eerste keer piepjong in Brabant, en nu tieners in Vlaardingen. De dag er na, zondagochtend, ging mijn wekker op 3:30 uur. Om 4:30 lag ik plat op de grond op de plek waar ik de avond ervoor de vosjes had zien spelen. Al na 5 minuten zag ik verderop de vosjes aan komen rennen, al spelend met hun eten. Dichterbij gekomen zagen ze wat anders dan anders in hun omgeving, mij. Maar zo nieuwsgierig als ze zijn kwamen ze recht op me af gelopen om te kijken wat er aan de hand was. Zittend keken twee jonge vosjes mij aan, ik verstopt achter mijn camera. Klik... Klik... Klik... En even boven mijn body uit kijken en genieten. Toen ze besloten dat ik geen bedreiging vormde speelden ze gewoon weer verder om na een klein uurtje te verdwijnen in de bosjes. Tijd om te gaan dus. Terug lopend naar de auto, met een glimlach van oor tot oor kwam ik ook nog eens een van hun ouders tegen, rennend naar haar nageslacht om het zondagochtendontbijt voor te schotelen. Mijn dag kon niet meer stuk!

zondag 1 mei 2016

FIRST MAY DAY


Varen in de Vlietlanden, samen met Tom boekte ik een vaartocht op 1 mei. De eerste dag van de maand, de laatste dag van de week en tevens de mooiste dag van de week! Wat een prachtig gezicht toen we de auto uitstapte, over de polder uitkeken en de grutto's en kieviten al hoorde roepen in de mist. Dat beloofd wat! Vlug de dijk op en wachten op de boot, het was immers nog zo goed als donker. De andere deelnemers kwamen stuk voor stuk aan en zo ook de boot. Een boot waar 30 man op mogen en we waren met 10, een zee van ruimte, heerlijk om te fotograferen dus! Veel meerkoeten, eenden en ganzen die er nog mooier uit lijken te zien in de mist. Tijdens het varen maakte we drie stops op het land, om ook even te bekijken wat zich daar bevond, zoals met dauw bedekte spinnenwebben. We voeren door het gebied, af en toe even iets sneller waarna kapitein Jan Paul de motor uit zette zodat we enkele minuten in alle rust vooruit dreven. Behalve het geluid van de sluiters zongen de kleine karekieten en rietzangers uit volle borst. Verder niks, helemaal stil. Ohnee, niet helemaal, een koekoek werd wakker. Wat een geweldige beleving vanaf het water! 
Maarten en kapitein Jan Paul; bedankt voor deze prachtige rondtour!

zaterdag 2 april 2016

OP HET FIETSPAD

Enkele weken terug grapte Nico van Kappel dat de zon in dit deel van het land altijd schijnt. Uiteraard had ik door wat hij bedoelde, maar nu heb ik het ook gefotografeerd. In het donker (niet het pikkedonker dus) genoten van de paddentrek die hier nu pas op gang komt. Naast de padden ook nog een kleine watersalamander die het fietspad overstak.

donderdag 10 maart 2016

BIRDS WITH BEARDS

Vlaardingen... Veel fotografen denken dan meteen aan de baardmannetjes die hier zo goed te fotograferen zijn. Het zijn ook prachtige vogeltjes, waarbij de mannetjes een soort baardje hebben. Wel op een rare plek vind ik, onder de ogen? Iets om over na te denken :-) In ieder geval, nu dit gebied bij mij om de hoek ligt kom ik hier regelmatig. Meestal om te wandelen want het is gewoon een prachtige plek. En omdat er zoveel fotografen komen trekt het mij niet echt om daar te fotograferen. Dan heb ik immers dezelfde beelden als iedereen? Het is dan wel weer een uitdaging om ze juist op een andere manier in beeld te brengen. Afgelopen week een poging gewaagd. Geen fotograaf te bekennen (eindelijk!) en ongeveer 15 baardmannetjes- en vrouwtjes die zichzelf tegoed zaten te doen op de lisdoddes. De pluisjes vlogen in het rond, je zou er zo een baard van kunnen fabriceren (heten ze daarom zo?). Het was in ieder geval een leuke ochtend!

vrijdag 19 februari 2016

PIXPERIENCE!

Bijna is het zo ver, 5 maart aanstaande vind de Pixperience plaats in Amsterdam, de CreaPixperience welgezegd. En ook ik ben één van de sprekers. Mijn verhaal gaat over mijn ontwikkeling van het begin van mijn fotografie tot nu en alle belangrijke stappen die daarin hebben meegespeeld.
Onder deze link kunnen jullie de sprekers vinden en waarover hún verhaal gaat, en natuurlijk kaarten bestellen? http://www.pixperience.org/programma-creapixperience/

Tot dan!

maandag 25 januari 2016

LEZING




2 februari a.s. geef ik een lezing bij Natuurfoto Rivierenland in Randwijk. Vanaf 20:00 uur zal ik de avond vullen met mijn lezing 'waar licht en donker elkaar raken'. De foto hierboven verklapt al een beetje over het onderwerp. Het is een open avond, dus iedereen is welkom, maar wel graag van te voren even aanmelden. Dit kan bij mij of bij Natuurfoto Rivierenland.

natuurfotorivierenland@gmail.com
Randwijks Hof
Bredeweg 8a in Randwijk
2 februari 2016, begin 20:00 uur

Zie jullie dan?